Tenorzettingen
Bij een tenorzetting klinkt de melodie niet in de sopraan maar in de tenorstem. Met name mannen (die doorgaans een octaaf lager zingen dan de vrouwen) ervaren bij zo'n zetting meer steun bij het zingen omdat de leidende stem aansluit op hun zangbereik. Bij altzettingen is de melodie te vinden in de alt met het bijkomend effect dat de sopraanstem door de zangers als tegenstem ervaren wordt.
Voor het vloeiend spelen van een tenorzetting is het belangrijk om goed te realiseren door welke akkoorden de zetting tot stand gekomen is. Voor spelers die enigszins thuis zijn in de muziektheorie is er een hulpmiddel om dat makkelijker te doen.
De tenorzetting heeft het beste effect als de tenorstem in een 8-voets registratie op een apart klavier iets sterker wordt gespeeld dan de drie andere stemmen. Vaak is dat een tongwerk maar veel orgels bieden ook andere opties daarvoor. Kiest u toch liever voor een sopraanzetting dan is het heel goed mogelijk om hiervoor de tenorzetting te spelen waarvan men dan de uitkomende tenorstem een octaaf hoger speelt. De sopraan en alt veranderen dan in middenstemmen en de tenor wordt sopraan. Het vereist enige oefening om deze manier van spelen eigen te maken omdat de handen elkaar wel eens kruisen. Zodra u deze manier van uitvoeren onder de knie heeft is het aantal mogelijkheden van begeleiding echter in één klap verdubbeld.
Beschikt u over een orgel dat op een apart klavier over krachtige 4-voetsregisters beschikt dan hoeft u natuurlijk niet te octaveren. Een tenorzetting met uitkomende stem op 4-voetsbasis zal dan klinken als een sopraanzetting.
Hier en daar is sprake van een gemengde zetting. Hierin wordt de melodiestem in twee of drie verschillende stemmen gelegd. Soms is dit in de kleur van de leidende stem in het notenbeeld zichtbaar. Op de site komen geen zettingen voor waarbij de melodie in de bas ligt.